وصیت نامه شهید علیرضا پروندی

در این پست که بدون اغراق زیباترین پست وبلاگ نیز میباشد وصیت نامه شهید علیرضا پروندی را میاوریم که با خط خود ایشان میباشد . جا دارد  صمیمانه از برادر شهید ، جناب آقای تیمور پروندی به خاطر ارائه وصیتنامه و همچنین آقای عباس شجاع که عکسها را به ایمیل وبلاگ ارسال نموده اند ، تشکر و قدردانی نماییم . امید است با خواندن و اندیشیدن در محتوای وصیتنامه این شهید بزرگوار بتوانیم حافظ ارزشهای والایی باشیم که شهدای عزیزمان جان خود را فدای آن ارزشها نمودند . یادش گرامی و راهش پر رهرو باد . 

این شهید عزیز در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۴۲ به دنیا امدند و فرزند مرحوم حاج حسین پروندی میباشند. مسوولیت ایشان در جبهه گردان تخریب بوده و در تاریخ هشتم خرداد ۱۳۶۳ در منطقه سایت ۵ به آسمانها پرواز کردند .

من ابتدا متن بخشی از متن وصیتنامه رامینویسم و سپس عکسهایی از دست خط شهید بزرگوار را برای شما می آورم :

 بسم الله الرحمن الرحیم

وصیتنامه بنده خدا ، علیرضا پروندی

" من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوالله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا "

چون بر هر فرد مسلمان واجب است که وصیتش را بنویسد لذا لازم دانستم که نامه ای ای به عنوان وصیتنامه بنویسم .

شروع میکنم به نام خدا ، معبود یکتا ، پروردگار و آفریننده جهانیان ، به نام آنکه ذوالعفو و الرضوان است .

ناامیدم از اینکه گنهکارم و امیدوارم از اینکه پروردگارم ارحم الراحمین است .

بارالها ، تو از قلبم خبر داری و میدانی که از ذره ذره بدنم تو را طلب میکنم و معبودم تویی . شهادت میدهم که محمد (ص) رسول تو است و آخرین پیامبر و مکمل دین مبین توست . سپاسگزارم از اینکه مرا توفیق دادی مسلمان باشم و شکرگزارم از اینکه فرزند جمهوری اسلامی و مقلد امامم .

بارالها ، معبودا ، حسینت طلب کرده ،

"هل من ناصر ینصرنی "

و حالا حسین زمان طلب کرده و من زندگی آخرت را بر زندگی دنیا ترجیح میدهم و این خواسته من است .

پروردگارا ، تو از عذاب بنده ضعیف و ناتوانی چون من بی نیازی و من امیدوار به شفاعت تو ، یا معبودا .

و اما پدر و مادر عزیزم ، سلام مرا از اعماق جانم بپذیرید . الحق فرزند خوبی نبوده ام و نتوانستم یک لحظه از زحمات و رنج شما را جبران نمایم .

پدر و مادر عزیزم ، شما ناراحت نباشید از اینکه فرزندتان را در راه خدا هدیه داده اید و فدای حسین نموده اید .مگر شما یادتان نیست از کوچکی دستم را می گرفتید و به مساجد میبردید و زنجیر کوچکی برایم درست کرده بودیدکه در عاشورای امام حسین (ع) زنجیر بزنم و مرا با عشق حسین (ع) از کوچکی پروراندید . آنروز حسین ، زنجیر زدن میخواست و امروز حسین ، خون میخواهد .امیدوارم بتوانم به وظیفه ام عمل نمایم و خدا و رسولش را از خود راضی سازم . شما از نبودن من ناراحت نباشید ، بودنی که با گناه ، غیبت ، فساد و غیره توام باشد . این مایه تاسف است نه رفتن با عزت .

رسول اکرم (ص) موقع تولد امام حسین (ع) گریه میکرد و زهرا (س) علت را پرسید .پیامبر فرمود چون حسین تو را میکشند .زهرا هم میگریست . بعد پیامبر فرمود حسین تو را برای اسلام شهید میکنند و حضرت زهرا دیگر ناراحت نبود ، چون میدانست که بود و نبود ما برای اسلام است .

در آخر پدر عزیز و مادر مهربانم طلب عفو میکنم و شرمنده هستم . نمی دانم چه بخواهم ، چون خیلی به گردن من حق دارید و من فقط دعای خیر برای امام و آیت الله منتظری می کنم ، برایم گریه بکنید ، چون حسین (ع) برای اکبر گریه کرده ، هر موقع به یاد من افتادید و بغض گلویتان را گرفت ، برای حسین (ع) گریه کنید ، که نه تنها مثل شما اکبرش ، بلکه همه اش را برای اسلام داد ، من که ارزشی ندارم ، هیچم ، شما برای حسین گریه کنید . از خدا میخواهم که صبر و ایمان قوی به خانواده ام عطا بفرماید .

و اما خواهرم ، شما هم برایم زیاد زحمت کشیده اید ، برادر خوبی برای تو نبوده ام ، مرا ببخشید و فقط میخواهم بچه هایت را در راه اسلام بزرگ نمایی ، چون آنها به گردن تو حق دارند ، برای اینکه فرزند جمهوری اسلامی ایرانند ، فرزند انقلابند و باید برای انقلاب خدمت کنند .

برادرانم از شما پوزش می طلبم ، من برادر خوبی برای شما نبودم ، شما زیاد زحمت کشیده اید برای من ، همچنین اقوام من هم همینطور از همگی طلب عفو می کنم و میخواهم که مرا حلال کنید .

و اما عکسهایی از متن وصیتنامه : 

 وصیت نامه شهید با دست خط خود ایشان

 

 پاکنویس شده بخشی از وصیت نامه شهید

 پاکنویس شده بخشی دیگر از وصیت نامه شهید

تایپ شده وصیتنامه